TKV
TKV, oftewel Tamelijk Kort Verhaal, is de naam die ik bedacht voor de korte verhalen die ik schrijf en is afgeleid van de term Zeer Kort Verhaal van wijlen grootmeester ZKV A.L.Snijders. Mijn TKV's gaan over de kleine onderwerpen in het leven die er voor mij juist zozeer toe doen en waarin anderen zich vaak ook herkennen. Ik kijk als het ware door een vergrootglas en onderzoek op die manier de dingen waar we meestal zonder nadenken aan voorbij gaan. In de TKV's reis je een eindje mee door mijn belevingswereld. Veel leesplezier!
De kast
Een kast lijkt vaak zomaar een meubelstuk. Functioneel, soms ook decoratief. Maar wat als een dressoir meer dan dat wordt? Het enige tastbare restant is van een herinnering. Hoe doe je daar afstand van? Kan dan wel?
De kast
Een kast lijkt vaak zomaar een meubelstuk. Functioneel, soms ook decoratief. Maar wat als een dressoir meer dan dat wordt? Het enige tastbare restant is van een herinnering. Hoe doe je daar afstand van? Kan dan wel?
Dit hoekje aarde
Achter een houtwal ligt een hoekje aarde waarin een strijd wordt gevoerd tegen stekelige woekerplanten. Ondertussen wordt er ook geknokt met doemscenario's die steeds nadrukkelijker oprukken.
De ijscoman van Monte
Een Spaanse ijscoman verkoopt ijs vanuit een busje op de zinderend hete heuvel van Monte net buiten de havenstad Santander. Hij merkt dat zijn ijs meer effect heeft op de mensen om hem hen dan je in eerste instantie zou verwachten.
Haute couture op stelen
Op een markt valt de zomeravond. Zonlicht laat zich niet zomaar verjagen. In de laatste stralen laat ze zien dat niet alles is wat het lijkt, dat jij de dingen misschien altijd anders hebt gezien dan ze werkelijk zijn.
Liguster
Twee vrouwen op fietsen. Ze beleven een oude stad in de zomer en de verbintenis met elkaar. Die zit in hun bloed en in hun liefde voor de spierwitte wolkenluchten van Weissenbruch. Maar ook in de donkere kant van hun nachten.
Vocht
Christina Schoe praat met haar man. Op onbewaakte momenten, nadat haar zoons of schoondochters haar kasten opnieuw hebben bevoorraad en met de afvalzak en het oud papier zijn vertrokken...
De kritische cavia
Moet je kijken, ze ligt er weer. Daar, op dat kussen in het gras, met haar neus tegen het gaas. Nee, geen idee, ze ligt gewoon naar ons te staren. Ze kijkt er heel gelukkig bij. Ze roept ons steeds. Wat wil ze nou eigenlijk?...
Marinus
Schuin tegenover ons woont Marinus. Een naam waar je meteen een beeld bij hebt: groot, kalm, harig, een gemoedelijke buik. Hij draagt cognac kleurige Birkenstocks en een hanger van blauw leer met een druppelvormige steen erin...
Opbiechten
Iedere keer dat de bel gaat groeit mijn gêne. Het zoveelste pakket dat ik aanneem, ik grijns schuldbewust. In de afgelopen maanden bouwde ik een bijna vriendschappelijke band op met de pakketbezorgers die, tot mijn schaamte, onderhand drie keer per week aan onze deur staan...
Grindfabriek
Van een afstand kan ik er geen chocolade van maken. Is het nou een hotel waarvoor op onbegrijpelijke wijze een bouwvergunning is uitgegeven in deze lege natuurlijke omgeving?...
1,5 meter of meer
Mijn broer werd 9 jaar geleden vader van zijn bonuskind, een mooie dochter. Op 1 april dit jaar werd hij opnieuw vader, voor het eerst van eigen bloed. Weer een prachtige dochter...
Oesterput
Voor Moederdag nam ik mijn moeder mee op een schrijf-schilderexcursie. Dat leek me leuk, samen erop uit: kletsen, eten en drinken en wie weet ook nog wat creatiefs doen. Het idee was dat we, versterkt door koffie, taart en een rustieke lunch uit een mand, ergens op een mooie plek zouden gaan schilderen (zij) en schrijven (ik)...
Een kloostertje
Als zelf respecterend persoon doe je jezelf tegenwoordig stevige cadeaus. Spa-weken, retraite weekenden, naarbinnenkijkdagen, ademkunstochtenden. Jarenlang keek ik verlekkerd naar allerlei advertenties voor workshops in mijn schrijfmagazines. Maar ik bleek een vrek, te gierig om mezelf zoiets te gunnen...
Kort rondje
Vlak voor kerst besloot ik weer eens een rondje te gaan rennen. Niet om tijdens het kerstdiner ongestraft in m’n eentje een schaal witlof met kaas leeg te kunnen eten of om na het toetje zonder kleerscheuren nog mijn broeksknoop dicht te kunnen doen. Geen ongenadig sporten, urenlang, onvermoeibaar en in de hoogste stand...
Ta-ta-ta-taa
Gister vond ik een cd terug die ik al heel lang kwijt was. Op die cd staat een van de eerste volumes van Jazz ‘round midnight. Nu ik de cd weer draai merk ik pas hoe kwijt ik hem eigenlijk ben geweest. Het is alsof ik, ergens in een vergeten hoekje op zolder, een verstoft kistje ontdek met schatten uit mijn jeugd...
Koeien met bellen
Vanuit de zinderende vlakten rondom het Noord-Spaanse Riaño lokken de Picos de Europa ons met hun vage silhouetten. Overal goudgele velden. Hun dorheid beneemt me de adem. Fata morgana’s maken het asfalt voor ons vloeibaar. We rijden dorpjes in en een paar meter verder weer uit...
Bescheten
2 april, de tweede dag van mijn nieuwe baan bij de milieufederatie. Na jaren van forenzen met de auto is het letterlijk en figuurlijk een verademing om op de fiets naar mijn werk te kunnen. Ik peddel op het gemak, met de wind in mijn rug, langs het kanaal. Laat de omgeving tot me doordringen...
Sociaal volk
Onwaarschijnlijk bevoorrecht ben ik, niet alleen met twee kinderen van 5 en 8 jaar, maar ook met een grootmoeder en -vader van respectievelijk 94 en 98 jaar oud. Ze wonen nog zelfstandig samen in een appartement dat er tot in de puntjes verzorgd uitziet. We wippen er om de zoveel weken even binnen...
Natuur in al haar vormen
Ter hoogte van Islares aan de Cantabrische zee waaiert de Rio Aguera haar ragfijne rossige zand uit in een delta. Bij laagwater valt die, op een smalle stroom na, nagenoeg helemaal droog. Er ontstaat een kilometers breed strand in de vorm van een Jacobsschelp...
Huil van de duif
In de clematis die over de pergola heen druipt, vond al weken geleden een stel tortelduiven een beschut plekje voor het bouwen van hun nest. Wij zaten er met het rumoerige gezin nog geen twee meter vandaan aan de picknicktafel. Het geschreeuw van de kinderen die op hun stepjes voorbij denderden leken ze op de koop toe te nemen...
Het pak op het dak
Het pak op het dak, ingepakt in blauw bouwzeil en met grof vingerdik touw vastgesnoerd, torent hoog boven de auto uit. De ultramarijne pukkel trekt mijn aandacht. Er zijn er hier veel van, van die blauwe pukkels. Iconisch voor een reis tussen twee culturen. Ze omsluiten koffers, kaas en koelkasten. Een ader tussen welvaart en nooddruft...
Veertje
Op de hoek van het aanrecht ligt ineens een veertje. Ik zeg ‘ineens’, want zoeven lag het er nog niet. Er bestaat geen twijfel over hoe het daar beland is. Jongste Gezinslid is een vervend verzamelaar van schatten, van natuurlijke en minder natuurlijke oorsprong...
Kiwi
In ons kantoor staat sinds enige tijd een fruitschaal. Het is een houten bak, rechthoekig, met afgeronde hoeken. Wie hem er heeft neergezet is me niet duidelijk, wie hem beheert evenmin. Het was een nobele geste om het ding daar neer te zetten...
Twee auteurs
Vandaag ontmoette ik twee voor mij belangrijke auteurs. Ja, ik schrijf bewust auteurs en geen schrijvers. Hun werk rechtvaardigt dat. In een hoek van de Drukkerij, tussen de cd’s en de kassa, interviewde Rinus Spruit Gerbrand Bakker over zijn nieuw verschenen boek ‘Rotgrond bestaat niet’...
Beweging in de hoek
Behalve ik is er niemand thuis. Ik lig al een hele tijd op de bank te kijken naar de dingen om me heen. Blauwe boekenkast met doorgebogen schappen, grijze stoel naast een andere grijze, ertegenover de groene. Televisiescherm, als een gapend gat in de muur naast de schouw. Ik raak bedwelmd door hun onbeweeglijkheid...
