Onwaarschijnlijk bevoorrecht ben ik, niet alleen met twee kinderen van 5 en 8 jaar, maar ook met een grootmoeder en -vader van respectievelijk 94 en 98 jaar oud. Ze wonen nog zelfstandig samen in een appartement dat er tot in de puntjes verzorgd uitziet. We wippen er om de zoveel weken even binnen. Tot mijn grote vreugde is het me onlangs gelukt om de jongste generatie, die zelden tot nooit stil zit, en de oudste samen te vereeuwigen met mijn mobieltje. Mijn opa en oma S zijn ondanks hun hoge leeftijd nog helder van geest. Tot een aantal jaar geleden dronken ze nog weleens een kopje koffie bij de Mac Donalds, een tussenstop op een ritje over Walcheren met hun Cinquecento.

Bij een van die bezoekjes aan de fast foodgigant was Opa S iets opgevallen, zo vertelde hij pas. Hij had daar namelijk vanachter het tafeltje waaraan hij met oma had zitten wachten tot de koffie in zijn kartonnen beker was afgekoeld, een klein groepje jongens en meisje zitten observeren. Het clubje stond te dralen naast een vitrinekast met uitgestalde happy meals. Aan de hand van de pokken en dalen op en in hun wangen schatte opa in dat het tieners waren van een jaar of 14, 15. Hun hongerige blikken gleden ongeduldig over de volle dienbladen van de mensen die bij de kassa stonden af te rekenen. ‘Kheb zin in zo’n sicke burger gast, je weet toch’, verklaarde een van de jongens met luide stem. Er werd druk door elkaar heen gepraat. Een jongen met afgetrapte schoenen en een met type-ex bekladde rugzak, voelde vergeefs in zijn zakken. Er was een probleem met geld. Zijn luidruchtige buurman begon hard te lachen en gaf hem een beuk tegen zijn bovenarm. ‘Hij heb nie genoe-hoeg’, lalde hij. De jongen zonder geld gaf de zoektocht in zijn zakken op en haalde zichtbaar gekrenkt zijn schouders op. Het gelach en geroep van de tieners werd nu steeds luider. Verschillende mensen aan de tafeltjes in de buurt keken geërgerd op.

Ineens verstomde het rumoer bij de vitrinekast. Een meisje met zwart geverfd haar had zich naar het midden van de kring bewogen en hield haar linkerhand omhoog als een kom, terwijl ze zich opzij boog om in haar zakken te voelen. Ze diepte er wat muntgeld uit op dat ze in haar opgeheven hand wierp. Opa S nam een slokje van zijn koffie en wachtte geamuseerd af. Het meisje in het midden wachtte ook. Ze gooide haar gewicht op een been, plantte een hand in haar zij en bleef zo staan terwijl ze haar groepsgenootjes priemend aankeek. Vervolgens ontstond er iets dat op een collecte leek. Overal kwamen munten vandaan, uit zanderige kontzakken, vanachter telefoonhoesjes en ritsen en vanonder onaangeroerde broodtrommels. Het geld stapelde zich rinkelend op. Er werd hardop geteld. Ergens kwam nog een euro vandaan. Toen was er genoeg. Het meisje met de zwarte haren liet de munten in de handen van de jongen zonder geld glijden. Die lachte verlegen. ‘Yes’, riep de blaaskaak naast hem, ‘nu kunnen we gaan kanen.’